معماری اجتماعی
تعدادی از معماران زن تصمیم گرفتند تا زمینه کاری خود را بر فعالیت های نوع دوستانه و کمک به دیگران متمرکز کنند. با بررسی و دقت نظر در نیازهای اجتماعی و کم و کاستی های اساسی و عدم برخورداری از مساوات در شرایط اولیه زندگی، این زنان گروهی برای معماری دموکراتیک تشکیل دادند، راهی برای زنده نگه داشتن افراد تا هنگام حل مشکلات اجتماعی. "جین دروو"، مدارس بیمارستانها و خانه های اجتماعی در "چندیگارت " هندوستان طراحی کرد. برای درک این موضوع به عنوان معمار، او می بایست دقت نظر در مورد نیاز های این اجتماع (چندیکارت ) بدست می آورد. در همین هنگام "جولی آیزنبرگ، بر ایجاد اولویت های معماری با تاکید به توانایی های این رشته تخصصی، بدون توجه به تنگنا ها و مخارج تاکید داشت. از طرف دیگر "مایومی سوزا لیما " با طرح موضوع و تحلیل فضاهای مخصوص به کودکان، توجه خاص خود را به آنها و نیازهایشان، معطوف ساخت، همچنین به عنوان معلم، وظیفه مراقبت از شاگردانش را به عهده گرفت و پیشنهادات و سیاست های قابل اجرای دانشجویان معماری اش را پی گیری می کرد. "الیزابت فرانسکا " موسس استودیو 2E در زمینه ایده پردازی درساخت شهر، تمرکز و دقت نظر بر روی طراحی خانه های اجتماعی به عنوان پناهگاه داشت. و در آخر "جولیا کینگ" با دقت به نیازها و طراحی و اجرای سیستم دفع فاضلاب در محل سکونت زاغه نشینان هند، مسبب دستیابی به بهبود ارزشمندی درکیفیت زندگی ساکنین منطقه شد.