"حتی اگر شما فردی با حداقل اعتقادات
دینی در این دنیا باشید، شاید با دیدن نبوغ نور آرایی این مسجد، حس کنید که
دست‌هایتان برای عبادت به هم نزدیک می‌شوند."
روزگاری رنگ، نور، شور، زیبایی، مفهوم
و هوش جزئی از بناهای ایرانی بود. ولی ظاهرا دیگر از آن ذوق و استعداد در
معماری ایرانی خبری نیست. ساختمان‌ها به گونه‌ای زشت، بی‌روح و بی‌هویت
شده‌اند. آیا این استعداد معماری ایرانیان است که تنزل پیدا کرده است یا
اینکه ریشه و نمادهای فرهنگی‌مان که روزگاری چشمان بیشماری را به آرامشِ
نظم و زیبایی خود دعوت می‌کرد، رو به فراموشی گذاشته است.
معماران را چه شده است؟! دیگر از آن
دنیای پرشور رنگ‌های گرم به کار رفته در کاشی‌ها و شیشه‌ها، تنوع بسیار در
خلاقیت بناها خبری نیست! در حالی که چشم دنیا به این آثار زیبا، باشکوه و
قابل ستایش دوخته شده است و سعی در الگوبرداری از آن‌ها در زمینه‌های مختلف
دارند.
