مجتمع مسکونی Siedlung Goldstein از فرانک گری

فرانک گری علاوه بر طراحی پروژه هایی خاص، گام هایی برای توسعه حومه های شهری محروم نیز برداشته است. مجتمع مسکونی Siedlung Goldstein نیز که در هشت کیلومتری شهر فرانکفورت واقع شده است، نمونه ای از این گونه آثار گری در سال 1994 است.

تصور اینکه دیدگاه گری به مجتمع مسکونی منجر به سیمایی مشابه نماهای فلزی موزه گوگنهایم و ساختمان والت دیسنی شود کمی ترسناک به نظر می رسد، اما با نگاه دقیق به این مجتمع، می توان به نگاه شاعرانه و معماری لطیف او پی برد. هرچند که این مجتمع در مقایسه با دیگر آثار این معمار همچون مقر دفاتر ملی هلند در پراگ (۱۹۹۷) و ساختمان مرکز آمریکایی در پاریس بسیار آرام به نظر می رسد، اما هنوز رگه هایی از معماری دیکانستراکشن را در آن می توان یافت (هر چند که این تاثیرات بیش از آنکه درونی و بطنی باشند، الحاقی و سطحی به نظر می رسند). مکعب های ساده و منظم به آرامی در کنار همدیگر نشسته اند و ریتم و ابعاد بازشوها بسیار منظم و یکپارچه است. تنها بالکن ها، ورودی ها و سایبان ها هستند که با مصالح و احجامی متفاوت به این ساختار منظم الحاق شده اند، بطوری که نحوه قرارگیری و اتصال بالکن ها به احجام، سعی در بیان تعریفی متفاوت از کنج ها دارد. برنامه این مجتمع مسکونی ۱۶۲ واحدی شامل یک پارک نیمه عمومی ، پارکینگ ها، یک مرکز تجمع و یک مرکز خرده فروشی است.

بلوک های مسکونی به گونه ای سازماندهی شده اند که حیاط های نیمه عمومی را ایجاد می کند که بیشتر با مسیرها، تراس ها و باغچه های خصوصی درگیر است. پلان های واحدها بسته به وضعیتشان نسبت به سایت متنوع است. واحدهایی که در امتداد محور شرقی – غربی بصورت خطی قرار گرفته اند، برای فضاهای نشیمن و ناهار خوری و آشپزخانه، نور جنوب و دید به کمربندی را فراهم می کنند. واحدهای محور شمالی – جنوبی فضاهای نشیمن و آشپزخانه آنها به طول ساختمان عمود شده اند و از نور خورشید در صبح ها و بعداظهرها بهره می برند.
راه حل پیشنهادی ” گری ” برای پارک نیمه عمومی بر اساس طراحی مسیرهای حرکتی طبیعی ساکنین واحد ها شکل گرفته است. ارتفاع کم ساختمان ها و استفاده از رنگ های متنوع در نماهای تخت احجام و همچنین جزئیات ساده فضای سبز و بازی کودکان، کیفیت و مقیاسی بسیار انسانی و صمیمی را در فضای باز مجتمع پدیدار ساخته است.